Zaburzenie Insulinooporność

Insulinooporność to zaburzenie polegające na obniżonej wrażliwości na działanie insuliny, co prowadzi do ciągłego zwiększania jej produkcji. Insulinooporności można przeciwdziałać i należy to robić, gdyż stan zwiększonej produkcji insuliny może być przyczyną cukrzycy typu II i innych chorób. Część przypadków insulinooporności ma podłoże genetyczne, jednak większość wynika ze złej diety, niezdrowego stylu życia, braku ruchu. Nadmiar tkanki tłuszczowej powoduje produkcję hormonów o działaniu przeciwstawnym do działania insuliny, zaburza także prawidłowy proces spalania glukozy. Dodatkowymi czynnikami ryzyka są także wiek, płeć (mężczyźni są bardziej podatni), przyjmowane leki oraz ciąża. Nieleczona insulinooporność może prowadzić, oprócz wspomnianej cukrzycy, do miażdżycy, niealkoholowego stłuszczenia wątroby oraz zespołu policystycznych jajników. Insulinooporność wykrywa się poprzez badania krwi, m. in. test doustnego obciążenia glukozą. Lekarz po postawieniu diagnozy zaleca odpowiednie leczenie uwzględniające przede wszystkim przyczynę powstania stanu niewrażliwości na insulinę.